Het Courgetteproject

Dat moestuinieren niet altijd over rozen gaat en gewoonweg hard werken is met soms weinig resultaat weet stiekem iedereen, toch is proberen altijd de moeite waard! Onze nieuwe gastblogster Simone schreef een mooie stuk over haar verwoede pogingen, herkenbaar?  Geniet van haar verhaal “Het Courgetteproject”! 

Baby’s – Vorig voorjaar vatte ik het plan op courgettes te zaaien, op te kweken, te verzorgen, te verplantten en te oogsten. Stekjes had ik op de zuidelijke vensterbank opgekweekt vanuit de zaadjes naar trotse, groene staken. Al snel kwam het moment de baby’s over te planten naar een bak met meer ruimte. Veertien baby’s. Voor het overplanten kocht ik prachtige balkonbakken, speciale biologische mestaarde voor groente, korrels voor de afwatering en stekpoeder. Onmisbaar stekpoeder. Het uit de aarde halen van de gewortelde baby’s zou pijnlijk zijn. Eenmaal uit hun beschermende nest getrokken, doop je de wortels in de poeder die een pleister wordt voor de wortelbreuken. Ik plantte de -inmiddels- dreumesen in de losse, voedzame aarde van de nieuwe plantenbakken. De aanblik van ’t kroost was ontroerend. Ik had de overgang zorgvuldig gedaan en nu konden ze floreren.

Dreumesen – Even googelen leerde mij dat ik toch iets over het hoofd had gezien. ‘Courgetteplanten worden ongeveer een meter in doorsnede.’ Ze hebben iets meer ruimte nodig dan smalle balkonbakken. Mijn tuin is geheel bestraat met leuke klinkertjes met planten in potten in allerlei soorten, maten en kleuren, dus geen stuk grond voor de veertien dreumesen om volwassen te worden. Ik vroeg mijn tuinvriendin wat te doen. Zij gaf mij het advies gewoon door te gaan. “De vruchten van de plant worden alleen wat kleiner.” -Mini-courgettes, prima!-

Peuters – De -inmiddels- peuters tierden welig op het balkon. Het moment van kleuters naar de grote, puberende oranje bloemen, was het begin van mijn lusthof.  Maar daar was het volgende probleem. ‘Bestuiving van de mannelijke naar de vrouwelijke bloemen vindt niet altijd plaats door de rondvliegende bijen en hommels.’ Gezoem in de omgeving van de plantenbakken bleef uit -staan ze te hoog?-. Ik besloot de natuur te helpen door de bestuiving met een kwastje te doen. ‘De bestuiving moest plaatsvinden in de vroege ochtend, want anders waren de bloemen al verwelkt en niet meer potent.’ Gewapend met een klein, zacht kwastje uit de knutseldoos van de kinderen, ging ik bij het ochtendgloren het balkon op om de adolescente stampers van de mannen af te stoffen. Om vervolgens de fertiele vrouwelijke bloemen te aaien met dit kwastje vol mannelijk stuifmeel in volle verwachting van de kruisbestuiving.

Volwassen… – Onze twee weken vakantie in juli kon geen onoverkomelijkheid zijn voor de groei van de courgettevruchten. Courgettes worden meestal in augustus geoogst dus wij waren op tijd terug. De buurvrouw zorgde voor water in droge tijden. Maar bij thuiskomst was er geen vrucht te oogstten. Steriele planten… En die ene minicourgette die we ontdekten, was aangevreten door een slak.

AH moestuintje

Nooit meer – Het courgetteproject was één in mijn lijst van vele. Het aardbeienproject was voor blije slakken die de vrolijke vruchten te pakken hadden voordat wij ze onderaan de plantjes ontdekten. De kruidenplantjes van de supermarkt verrotten waar ik bij sta. En de bramenstruik zonder doorns heb ik nooit meer gezien. Moedeloos werd ik van de niet-courgettes, niet-aardbeien en niet-ander fruit en groente. Ik besloot geen poging voor een fruit- of groentetuintje meer te wagen. Ik schreef dit stuk… met op tafel zes potjes ‘Moestuin in het klein’ van Albert Heijn. ‘Nieuwe actie, leuk,’ zei mijn man. ‘Binnenkort hebben we broccoli, andijvie, lente-ui, basilicum, bieslook en bosaardbeien…’